Spiegelmoment

Kinderen opvoeden vraagt om steeds weer af te stemmen op wat een kind van je vraagt als opvoeder. Dit voelde ik duidelijk toen ik nog op de groep werkte als pedagogisch medewerker, nu in mijn kindercoach praktijk als ik kinderen coach en zeker ook als moeder.

Het afstemmen als professional is niet altijd makkelijk toch is er vaak wel een duidelijke vraag van kinderen. Als moeder vraagt het toch iets anders van je merk ik, zeker ook omdat mijn jongste zoon mij met liefde spiegelt.

Onze jongste zoon is een gevoelige jongen met een hele sterke eigen wil, als hij een bepaald plan/idee in zijn hoofd heeft dan moet dat idee dan ook helemaal volgens zijn plaatje gaan. Dit zorgt met grote regelmaat voor botsingen tussen ons. Want mijn plaatje past niet altijd in zijn plaatje. Dit vraagt om afstemming tussen ons tweeën. Wat wil hij nu werkelijk en wat wil ik nu eigenlijk op dit moment? Wat is zijn vraag aan mij?

Wat ik na negen jaar geleerd heb is dat zijn gevoeligheid een weerspiegeling is van mijn gesteldheid. Zijn sterke wil is ook een weerspiegeling van mijn wil en die vraagt om duidelijkheid. Mijn kind vraagt aan mij heel vaak duidelijkheid.

Een mooi en simpel voorbeeld was vanavond na het eten. “Mam wil je een spelletje met mij doen?” Mijn niet zo duidelijke reactie was “Jee, ik ben nog bezig en eigenlijk heb ik niet zo’n zin” waarop mijn zoon zegt “ zeg je nu nee?” Hij vraagt om duidelijkheid en ik geef deze niet door uit te spreken wat ik eigenlijk wil. Want dat is even bijkomen met een kopje koffie. Na mijn kopje koffie was ik er weer en hebben we samen veel plezier gehad met het spelletje.

Afstemmen op wat vraagt mijn kind van mij en wat zie ik in mijn kind en zijn gedrag. Op dit moment zijn we weer aan het worstelen met slapen. Hij valt slecht in slaap en komt vaak naar beneden. Daarnaast hebben we geregeld woorden over zaken die met tijdsbesef te maken hebben. Vooral rondom zijn scherm tijd. Hier hebben we duidelijke afspraken over, toch gaat hij iedere keer over de grens die we samen gesteld hebben. Daarnaast bleef hij hangen in ik verveel mij als hij niet op zijn tablet een spelletje kon spelen of een filmpje kon kijken. Hij speelde ineens niet meer!

Meestal volgt er dan een periode van strijd over het stoppen van zijn schermtijd, boos worden, teleurgesteld zijn en elkaar niet begrijpen. Als ik er middenin zit, zie en voel ik niet wat wij allebei nodig hebben. Schrijven helpt mij enorm en zo ontstaat er helderheid en inzicht. Bij het terug lezen zag ik wat mijn kind nodig heeft.

Mijn kind is erg gebaat bij eigen tijd, ruimte krijgen om te doen en om alle indrukken van de week te verwerken. Heel eerlijk zijn dit ook zaken die voor mij heel belangrijk zijn op dit moment. Als ik kijk naar mijn eigen behoefte en wat ik nodig heb zijn het precies dezelfde dingen. En het zijn ook de dingen die ik op dit moment helemaal niet doe. Ik geloof dat mijn kind mij weer eens met liefde spiegelt wat ik nodig heb. Nu is het aan mij om iets met deze behoeftes te gaan doen.

En mijn jongste zoon? Ik blijf het wonderlijk vinden, stopte op tijd met zijn schermtijd en daarna ging hij spelen.

Of te wel werk aan de winkel voor mij. Eens goed kijken hoe ik mijn eigen tijd goed kan in delen en deze ook pakken. De ruimte nemen om die dingen te blijven doen die ik heel belangrijk vind en op tijd mijn rust pakken om alle gedane ervaringen een plekje te geven. Ik ben er heilig van overtuigd dat als ik daar mee aan de slag ga ( ben ik eigenlijk al) we ook weer van het slaapprobleem af zijn.

Liefs Leonie

10-10-2018